- Fura była w terminie?! Była! Model i kolor zgadza się?! Zgadza się! To w czym kurwa problem?! - łysogłowy, atletycznie zbudowany młody człowiek grzmiał do trzymanego przy uchu telefonu, nie zwracając uwagi na pozostałych konsumentów.
Przy jego stoliku szczupła blondynka w białym, skórzanym bolerku, różowej mini i białych kozaczkach z apetytem pochłaniała kurczaka w sosie słodko-kwaśnym. Przed łysym parował talerz mapo doufu, aromatycznego, pikantnego dania z serkiem tofu i sosem mięsnym zaprawionym chili.
- Miał być metalik i jest metalik, jaka pomyłka do kurwy nędzy!? - ludzie przy sąsiednich stolikach taktownie nie okazywali zainteresowania przebiegiem rozmowy biznesowej, mimo że donośny bas łysego słyszalny był we wszystkich zakamarkach lokalu - Jak się twoi starzy pierwszy raz spotkali to była "pomyłka"! Ty mnie tu pod chuj nie podkładaj, za krótki jesteś! Jutro rano przyjdziesz do mnie z całą kasą, a jak nie to ja przyjdę do ciebie, ale wtedy przesiądziesz się z merola na wózek inwalidzki! - łysy odłożył telefon na stół uznając rozmowę za skończoną.
- Widziałaś - zwrócił się do blondynki - Chciał mnie wyruchać na kasę, kutas złamany! - po czym zaczął pochłaniać stygnący już specjał kuchni syczuańskiej.
Jadł łapczywie, od czasu do czasu tocząc wokół siebie czujnym wzrokiem pit bulla ogryzającego kość. Mlaskał, pomrukiwał i oblizywał wargi z czerwonego sosu, widać było że danie mu wyjątkowo smakuje. Skończył nim blondynka uporała się ze swoim kurczakiem.
- Wpierdolisz coś jeszcze niunia? - zapytał troskliwie.
- Ummm - mruknęła niunia z pełnymi ustami, kręcąc przecząco blond główką.
- A ja jeszcze coś wrzucę - rzekł łysy sięgając po kartę dań.
Po kilku chwilach machaniem uniesionej ręki, przywołał kelnerkę.
- Daj mi żeberka po szanghajsku i brokuły w sosie czosnkowym - zadysponował donośnym głosem.
Na te słowa, grubas popijający skromnie zieloną herbatę kilka stolików dalej, poczuł niemiły skurcz w żołądku. Tymczasem łysy umilał sobie czas oczekiwania na potrawę, dłubiąc w zębach złotą wykałaczką. Ogólnie złota miał na sobie sporo: gruby łańcuch oplatał mu szyję, przeguby obu dłoni ozdabiały pancerne bransolety a na palcu połyskiwał masywny sygnet. Na oparciu jego krzesła wisiała czarna skórzana kurtka, szatni bowiem łysy nie uznawał. Nienagannie białe paski kontrastowały z głęboką czernią nogawek jego spodni dresowych, na które wypuszczony (dziś wyjątkowo) miał popielaty sweterek z eksponującym łańcuch wycięciem pod szyją. Stopy obute w czarne adidasy z białymi wstawkami, wywalił beztrosko na pół przejścia między stolikami i jakby niechętnie, cofnął je dopiero gdy kelnerka zbliżyła się z zamówionym daniem.
- Żeberka po szanghajsku i brokuły z sosem czosnkowym, życzę smacznego - uśmiechnęła się zawodowo, rozkładając przed łysym talerze.
Ten kiwnął głową w odpowiedzi i pochylił się nad jedzeniem, a po chwili rozbrzmiała na nowo symfonia pomruków zadowolenia, mlaskań i szczęku sztućców o talerz.
Tym razem blondynka skończyła pierwsza, ale łysy uporał się ze swą porcją już w minutę po niej. Rozparł się wygodnie na krześle, założył ręce za głowę i powiódł po sali wzrokiem zadowolonego z siebie zdobywcy. Blondynka wydobyła z torebki lusterko i krytycznie zaczęła przyglądać się swej twarzy. Łysy z głośnym efektem akustycznym uwolnił zalegające w żołądku powietrze i zwrócił się do towarzyszki.
- No niunia, spadamy - po czym podniósł się z krzesła. Włożył kurtkę, na stoliku położył banknot i skierował się ku wyjściu z restauracji. Blondynka podreptała za nim, ale obok toalet zwolniła.
- Misiek, ja tylko do kibla na moment i zaraz jestem - powiedziała w kierunku oddalających się szerokich pleców w skórzanej kurtce.
- Dobra, czekam w aucie - rzucił łysy i nie odwracając się wyszedł na ulicę. Było już ciemno a rześkie, zimowe choć niemroźne powietrze zachęcało do spacerów. Nieśpiesznym krokiem podążył w stronę zaparkowanego trzydzieści metrów dalej czarnego audi A6.
Mocne uderzenie w tył głowy zwaliło go z nóg, w momencie kiedy wyciągał z kieszeni kluczyki. Leżąc na brzuchu, instynktownie próbował sięgnąć po zatkniętą z tyłu, za gumą spodni szesnastostrzałową berettę, gdy poczuł jak na plecy zwala się mu jakiś niewyobrażalny ciężar. Czyjeś dłonie dotknęły jego głowy i twarzy a w sekundę później gasnący wzrok łysego zarejestrował ostatni w życiu obraz. Obraz błyszczącej alufelgi o średnicy 19 cali...





Komisarz parkował właśnie służbowym vento pod budką z zapiekankami, gdy zadzwonił telefon. Spojrzał na wyświetlacz i skrzywił się boleśnie.
- No i co tam się urodziło? - spytał z jawną niechęcią.
- Nie "urodziło się" ale wręcz przeciwnie szefie, jest kolejny sztywniak - usłyszał w słuchawce głos aspiranta.
- Robota naszego klienta?
- Na to wygląda, lekarz jeszcze grzebie, ale wszystko wskazuje że to nasz klient.
- Gdzie?
- Przy chińskiej knajpie koło mostu.
- Zaraz będę - spojrzał tęsknie w stronę budki oferującej chrupiące zapiekanki i wycofał zaparkowane już auto z powrotem na ulicę. Wprawdzie od wczorajszego popołudnia żył tylko o kawie i dwóch pączkach, ale poczucie obowiązku wzięło górę nad wściekle kąsającym głodem. Nie włączając koguta, ruszył na tyle szybko, na ile pozwalała niezbyt dokładnie odśnieżona nawierzchnia jezdni.
Po kwadransie wysiadł z auta nieopodal popularnej w mieście chińskiej restauracji. Kilkanaście metrów na prawo od wejścia do lokalu, chodnik przegrodzony był taśmą ochronną za którą uwijali się ludzie w fosforyzujących kamizelkach. Przy ulicy parkowały dwa radiowozy i karetka pogotowia. Komisarz okazał legitymację mundurowemu policjantowi i przekroczył taśmę. Pomiędzy zaparkowanymi prostopadle do osi jezdni skodą octavią i audi A6 leżały zwłoki. Na chodniku, dwa metry od ciała pobłyskiwały kluczyki samochodowe ze złotym breloczkiem w kształcie pocisku 9 mm parabellum. Pochylony nad nimi fotograf błyskał fleszem.
- Dopadł go gdy otwierał auto - komisarz usłyszał obok siebie głos aspiranta. - Szybko i sprawnie, nikt niczego nie zauważył.
Komisarz nie odpowiadając pochylił się nad denatem, spojrzał w stronę technika, ten skinął przyzwalająco głową i podał komisarzowi cieniutkie, lateksowe rękawiczki. Komisarz odwrócił trupa i ujrzał stężałą w grymasie zdziwienia, znajomą twarz.
- To przecież Lewar - znam przynajmniej pięciu zbójów którzy chcieliby go odpalić - zwrócił się do aspiranta - Skąd pewność że to robota naszego seryjniaka, może zwykłe porachunki?
- Może i porachunki, ale pierwsze oględziny wskazują na ten sam co dotychczas modus operandi - aspirant wrócił niedawno z kursu w Szkole Policji w Pile i chronicznie nadużywał akademickich sformułowań - Ofiara została powalona silnym ciosem w potylicę a następnie oszołomionej atakiem, skręcono kark.
- Jej? - komisarz spojrzał krytycznie na aspiranta.
- Jej... jemu..., "jej" w sensie "ofierze" - pucułowate oblicze aspiranta zaróżowiło się - Temu dewiantowi znaczy się.
Brwi komisarza uniosły się w górę.
- To znaczy denatowi - szybko poprawił aspirant, jego policzki oblewał już amarant - no Lewarowi temu.
- To mów jak człowiek - komisarz pokręcił głową i wrócił do oględzin zwłok - raport będziesz pisał później.
- Lekarz odkrył zasinienie z tyłu głowy - aspirant podjął na nowo temat - Skręcenie też jest prawostronne, co może wskazywać na tego samego sprawcę.
- Tak - komisarz wyprostował się zdejmując rękawiczki - Ma na szyi i łapach z ćwierć kilo złota, portfel też na miejscu...
- Stawiam premię panie komisarzu, że to nasz klient - podjął aspirant - Nic nie zabrał, tylko wyeliminował gościa.
- To już czwarty trup w ciągu niespełna tygodnia - komisarz spojrzał w oczy aspirantowi - Czwarty a my nie wiemy nic. Jacyś świadkowie..?
Aspirant rozłożył bezradnie ręce:
- Tylko tyle ustaliliśmy, że wyszedł od Chińczyka, wcześniej tam jadł, gadał a nawet groził komuś przez telefon, poza tym nic.
- Telefon zabezpieczony?
- Oczywiście.
- A ona? - komisarz wskazał głową w kierunku otwartych drzwi karetki, w której siedziała zapłakana, nieco zbyt lekko jak na tę porę roku odziana, blondynka.
- Narzeczona ofiary, to ona znalazła ciało - odparł aspirant - Ale niczego nie widziała, bo w kiblu..., to znaczy w toalecie była.
Komisarz wyjął paczkę Westów i poczęstował aspiranta, odeszli kilka metrów od ciała by zapalić.
- Co wiemy..? - papieros nieco zagłuszał nieznośne ssanie w żołądku, pozwalając komisarzowi skupić myśli - Sprawca atakuje zawsze wieczorem...
- Między 18:30 a 21 - uściślił aspirant.
- Jest bardzo silny i nie jest mańkutem... - ciągnął komisarz.
- Najpierw bije w potylicę pięścią, potem szybko uśmierca przez zerwanie rdzenia kręgowego z przemieszczeniem lewoskrętnym kręgów - zawtórował aspirant.
- Czyli nie jest to kobieta...
- No tak... to znaczy "nie", zdecydowanie facet - aspirant pokiwał głową z przekonaniem.
- I tyle wiemy o sprawcy - komisarz wydmuchnął dym. Obserwując jak niebieska mgiełka rozprasza się w mroku i niknie, pomyślał że owa wiedza jest równie eteryczna.
- Przejdźmy więc do ofiar, pozornie nic je nie łączy, poza okolicznościami zejścia oczywiście - na nowo podjął głośne rozważania komisarz - Pierwszy był emerytowany wojskowy...
- Dorabiający w firmie ochroniarskiej - uzupełnił od razu aspirant - Znaleziony na zapleczu pierogarni we wtorek.
- Następnie katechetka z gimnazjum...
- Znaleziona w środę, przy swoim samochodzie, podobnie jak dziś Lewar, tyle że na parkingu przed McDonald'sem
- A potem student...
- Student politechniki, znaleziony w piątek, w bramie przelotowej obok tureckiego baru z kebabem.
- A teraz Lewar, gangster z branży samochodowej... - komisarz zdeptał niedopałek - Za cholerę nie wiem co tych ludzi może łączyć!
- Poza okolicznościami zejścia - podpowiedział aspirant.
- Tak, poza okolicznościami zejścia oczywiście... - zgodził się komisarz i spojrzał badawczo na aspiranta.
Tymczasem na ulicy zatrzymał się samochód do przewozu zwłok, technicy skończyli swą krzątaninę i zaczęli zbierać się do odjazdu. Komisarz zamienił kilka słów z koordynującym akcję zabezpieczenia miejsca zdarzenia, oficerem dochodzeniówki, po czym podszedł do aspiranta.
- Laweta po auto ofiary już jedzie, póki co zostanie przy nim patrol - chwycił aspiranta pod ramię i pociągnął w stronę wejścia do chińskiej jadłodajni - Tu już nic nie wskóramy, a ja muszę coś zjeść bo zaraz padnę, chodźmy do Chińczyka.
- Panie komisarzu, ale... - zaczął aspirant, lecz komisarz mu przerwał.
- Idziemy! Ja stawiam! Na głodnego nie potrafię się skupić, a przecież musimy pomyśleć o tych "okolicznościach zejścia" - i energicznie powiódł aspiranta ku wejściu do lokalu.



Tylu ludzi na świecie głoduje… i to nie tylko w Etiopii.
Jak więc można tak bezwstydnie obżerać się i to publicznie. Przecież jedzenie, jako funkcja fizjologiczna, powinno być czynnością intymną!
Weźmy tego chudzielca w pierogarni – pożarł dwie podwójne porcje ruskich a potem jeszcze zamówił łazanki z kapustą i grzybami! Zżarł wszystko oblizując się i popijając zsiadłym mlekiem! A taki chudzina, taki sucharek… Cóż za zwierzęcy wręcz metabolizm! Zeżre taki co chce i ile chce, no i zadowolony! Co najwyżej pasek w spodniach popuści na parę chwil…
Albo ta babka w McDonald’s – mała, drobna, szybka w ruchach i w jedzeniu. W kwadrans pochłonęła ponad pół dużej pizzy alpejskiej i dwa hamburgery! Wszystko popijając obficie coca colą, nie dietetyczną bynajmniej! Co to ona powiedziała bezczelnie do swej koleżanki..? Aha: „Ja mogę dużo, mi nie szkodzi”. Takie chuchro, takie nic - metr pięćdziesiąt na obcasach i 40 kilo wagi łącznie z torbą zakupów w ręku!
I jak tu zdzierżyć...?
Ten młodziak w tureckim barze, też był „dobry” – podwójny kebab z podwójnymi frytkami, potem jeszcze jedna porcja kebabu, tym razem z ryżem, a po wszystkim jeszcze kubełek frytek na wynos. Żeby w drodze nie zgłodniał! No i gdzie on to wszystko chudzina zmieścił? Spojrzałbyś i nawet pięciu groszy nie dał za niego, mizerota, szczurek taki, ogryzek… Ale wtrajał jak górnik przodowy po szychcie! A jak ohydnie żarł, jak mruczał z zadowolenia, prawie jak ów dresiarz dzisiaj. Ten opychał się wprost obrzydliwie, a brzuch - kaloryfer.
Ale nic to, jak to mawiają: "Zanim gruby schudnie, to chudy zdechnie" ...
Jeszcze kilka dzionków i będzie dobrze. Jeszcze tylko kilka dni wyrzeczeń...
Jutro po „kolacji” tradycyjnie wyjdę na wieczorny spacer. Muszę przecież zażywać ruchu. Po drodze zatrzymam się gdzieś by wypić zieloną herbatę, lub wodę mineralną. Staram się wypijać półtorej litra mineralnej dziennie, aby nie pozbawić organizmu mikroelementów podczas tej drakońskiej diety. Chyba pójdę gdzieś na przedmieścia, może zatrzymam się w KFC? W centrum raczej jestem „spalony”.
Nie, w KFC się nie zatrzymam, tam pewnie tak jak w McDonalds podaliby mi zwykłą wodę źródlaną zamiast mineralnej. Znajdę inne miejsce, lepsze. A teraz spać.
Tak, spać, a jutro wieczorem znów na spacer…