Te eksperymenty gramatyczne i personifikacje są dla mnie nie do zaakceptowania. Piruety, wygibasy zamiast normalnej polszczyzny. Poezja nie polega na udziwnianiu i deformowaniu. Pointa oczywiście ze specjalnym patentem poetyckim Wiolina. Tym razem zupełne zero.

Witaj Mike.

Blisko, bardzo blisko, choć ta historia ma prostrzą fabułę. To moja historia i mojej siostry którą poznałem po 58 latach życia gdzieś obok...Od niedawna nasza historia może mieć dobre zakończenie. Pozdrawiam.

Berele.

Musisz niestety skreślić mnie z listy piszących pod dyktando, jak Ty to nazywasz" poprawną polszczyzną".Ty wiesz swoje, i ja swoje. Ty piszesz inaczej, i ja to akceptuję, bo każdy z nas ma prawo do swojej odrębności. Opisuję świat takimi słowami jakimi mi odpowiadają i wcale nie uważam tego za coś nagannego, udziwnionego, niezgodnego z zasadami, bo poezja mimo twoich opinii jest bardzo pojemna i wiele z nią (w niej) można. Nie wiem czy zauważyłeś ale to właśnie ludzie nie mieszczący się w żadnych w ramach, mają coś do powiedzenia. To po nich coś zostaje. Po ich inności...To oni przebijają grube mury przyzwyczajeń i zmieniają spojrzenie na inne. Zostaw więc swoje poglądy dla siebie i nie ucz innych jak mają pisać.
Pozdrawiam.

Panie Bu.

Niestety nie mam zamiaru tłumaczyć Tobie wiersza, tylko dlatego że czegoś nie rozumiesz.

Ja tylko napiszę, że gdyby Lemmy Kilmister grał na basie, tak jak wszyscy i pisał kawałki, takie jak wszyscy, nie robił tego, co mu się żywnie podobało, nie miał w d. wszystkich zasad, nie byłoby heavy metalu i jednej z najlepszych kapel w historii rockandrolla.
Dodać jednak muszę, że znał te zasady, na muzyce znał się jak mało kto i ponad wszystko, kochał The Beatles. Pozdrawiam.

Mi się podoba ten obrazek (albo ta perspektywa ), ale dlaczego "w warkocze" ?
Wg mnie - z warkoczami. I wtedy mamy chłopca z latawcem, a dziewczynkę z warkoczami