Jak kończy się miłość, powstają takie wiersze.
Ogólnie nie jest źle, ale mamy tu nieco zgrane rekwizyty takie jak: niebo, gwiazdy, lustro.
Może warto mniej dosłownie?
Zastąpić to czymś bardziej odkrywczym?

Treściowo jest ok - można bez trudu rozkminić wiersz, bo na szczęście nie ma tu karkołomnych metafor-potworków i treść jest na tyle czytelna, że układa się w głowie sama.

Smutno tu...
Ale takie jest życie, nikt nie obiecywał raju na ziemi.
Bywa, że trwa przez chwilę, ale potem bańka mydlana pęka.
Choć znane mi są małżeństwa o 50-60 stażu

Wiersz pełen liryki, naprawdę mi się podobał.

trochę mi się gryzie... bo pisanie patykiem na ławkach czy alejkach? wynika dla mnie, że na ławkach, ale to bardziej scyzorykiem

Poza tym się nie czepiam.

A bardzo podoba mi się ostatnia:


... ulice roją się od kroków i schodzonych butów... super.

Witaj Tetu
Podobało mi się - melancholia, nostalgia, sam dobrze nie wiem co, w tym wierszu, jakieś ulotne wspomnienia.
Dobrze mieć mocną głowę i mimo patykiem pisanych trunków, pozostać człowiekiem, troszkę dzieckiem, zachować to, co było dobre mimo, że często nieobecne. A cierpki smak rozczarowania i gorycz zawodu, osłodzić odrobiną "T.Aszu" - miłością w sercu, która na zawsze pozostanie, wszak "wino" ma różny smak. "In vino veritas"
Pozdrawiam ciepło
Zbyś