Wiersz o poszukiwaniu wciąż siebie, pomimo, wbrew przeszkodom.
Jest w nim wielki potencjał, bo bohater nie odpuszcza, chce iść dalej, walczyć o swoje lepsze "jutro" i nie mówić nigdy "nie".

Choć nie pamięta wczorajszego dnia, z pewnością nie przegapi tego, co będzie.

A spacer między wierszami może zrobić tylko dobrze - może jesteśmy tam my?
Może jest tam nasz świat?
Może nasze z góry spisane przeznaczenie?
Kto wie...?

Szukanie nowej formy życia zawsze w cenie
Może odnajdziemy siebie na nowo?
Może zacumujemy do przyjaznej przystani?

Wiersz godzien pochwały

Zapamiętam.

Dziękuję Wszystkim za przeczytanie, a że jeszcze się podobało, to cała przyjemność po mojej stronie...
Mike, Twoje zdanie zawsze bardzo cenię, a jako rasowy pisarz potrafisz ująć to w niebagatelny sposób.
Zolu, podtrzymujesz mnie na duchu, bo już nie raz chciałem to całe pisanie po prostu rzucić, ale... być może Pani Wena jest silniejsza ode mnie...
Koberko, pamiętaj co chcesz (byle mnie dobrze)
Berele, dzięki za czytanie, za znalezienie walorów w moich słowach... a tekst zawsze jest do poprawy, do zmiany, chyba w zależności od nastroju autora (tak przynajmniej jest ze mną)
Pozdrawiam CS

Gitesik dzięki.