Bilet do cyrku dostałaś przypadkiem.

Czujesz na swym ciele emocji dreszcz.

Tak dawno nie byłaś w cyrku.

Zapomniałaś już jak tam jest.

Siedzisz w pierwszym rzędzie, przy samej arenie.

Właściwie nie czujesz się jak widz

Bierzesz udział w tym przedstawieniu.

Porwały cię emocje, nie słyszysz już nic.

Do paszczy lwa głowę wkładasz

ze stoickim spokojem.

I mimo, że grzywą rzuca i przeszywa cię wzrokiem

ty ryzykujesz i się nie boisz.

Kolejny numer tego programu

to clown ubrany w kolorowe pióra.

Z maską na twarzy nieprzeniknioną,

wyrzuca piłeczki, dół i góra.

Żongluje nimi tak efektownie,

ich ruch cię całą hipnotyzuje

i dół i góra, i góra i dół.

Jak na huśtawce się czujesz.

Potem jeszcze z parasolką w dłoni

balansujesz na linie.

Chcesz złapać równowagę, lecz upadek jest bliski.

Tym razem cię nie ominie.

Otwierasz oczy, nie ma braw.

Nikt nie rzuca kwiatów z uwielbieniem.

Nie zostałaś cyrkową divą.

Zostałaś sama na scenie.