Lilu, efekt powtórzenia jest rewelacyjny.
Podbija treść i przesłanie.
Sam wiersz bardzo rosyjski, z niegasnącą rosyjską sławą.
Miłości nie wolno obiecywać - może nie nadejść.
Dlatego że może być tylko ułudą.
Kochać to nie zawsze znaczy to samo.
A czasem nie znaczy nic.
Jeśli już chwyci się ją w dłonie, nie wolno jej wypuścić.

kawał historii, ciekawe.

Lubię Okudżawę. Tłumaczenie miejscami odbiega od pierwowzoru, może to zabieg potrzebny dla utrzymania rytmu i rymu? Czy to dobre, czy złe - nie mnie oceniać.
Zdecydowanie zmieniłbym wers:
i słychać białych szabel dźwięk

Tu aż prosi się o szczęk lub brzęk szabel, nie białych, a gołych (jeśli potrzebny przymiotnik do ich opisu).
Zastanawiam się nad zwrotem: Boże broń!. Myślę, że Не обещайте деве юной
любови вечной на земле! jest dobre, po co poprawiać?
Klimat tekstu utrzymany - to plus.

Pozdr
JL

Ładnie to brzmi, Lilu, na tle Wojny i pokoju.
Podoba mi się.


Przecież wiadomo, że to biała broń, więc jednak zmieniłabym.
Może - i słychać nagły szabel szczęk?


Trochę mi to nie brzmi, Lilu, z dwoma bezokolicznikami.
Lepiej chyba byłoby w ten sposób - na próżno pragnie się zabawy przedłużać aż po biały świt.
Ale oczywiście decyzja należy do Ciebie.


Czyli będzie okazja znowu Cię przeczytać?

Miłego wieczoru.

Zmienię, Milu. I Jacek Londyn też mi na to zwracał uwagę.
Dziękuję Ci również za zauważenie nadmiaru bezokoliczników i za zgrabną podpowiedź. Wykorzystam.



Jeśli tylko zechcecie czytać /i ew. słuchać/, to będę wstawiać, bo przez ostatnie tygodnie zrobiłam sporo tekstów Bułata /i nie tylko/.

Serdecznie Cię pozdrawiam.


Do Jacka Londyna:

Pisaliśmy chyba w tym samym czasie. Nie mogę odpisać w osobnym poście, więc odpisuję tu.

Tekst oryginalny:


Кавалергардa век недолог,
и потому так сладок он.
Поет труба, откинут полог,
и где-то слышен сабель звон.
Еще рокочет голос струнный,
но командир уже в седле…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Течет шампанское рекою,
и взгляд туманится слегка,
и все как будто под рукою,
и все как будто на века.
Но как ни сладок мир подлунный —
лежит тревога на челе…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Напрасно мирные забавы
продлить пытаетесь, смеясь.
Не раздобыть надежной славы,
покуда кровь не пролилась…
Крест деревянный иль чугунный
назначен нам в грядущей мгле…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Tekst śpiewany w linku:

Кавалергардa век недолог,
и потому так сладок он.
Поет труба, откинут полог,
и где-то слышен сабель звон.
Еще рокочет голос струнный,
но командир уже в седле…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Напрасно мирные забавы
продлить пытаетесь, смеясь.
Не раздобыть надежной славы,
покуда кровь не пролилась…
Но как ни сладок мир подлунный —
лежит тревога на челе…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Течет шампанское рекою,
и взгляд туманится слегка,
и все как будто под рукою,
и все как будто на века.
Крест деревянный иль чугунный
назначен нам в грядущей мгле…
Не обещайте деве юной
любови вечной на земле!

Chciałam dostosować się do wersji śpiewanej i wygląda na to, że pokręciłam jeszcze bardziej. Zrobię według zapisu Okudżawy. Przepraszam za zamieszanie.
Pozdrawiam

PS
Zrobiłam. Mam nadzieję, że jest ok.

Miło, że lubisz Okudżawę, wolnyduchu. Przełożyłam wiele jego pieśni, w tym takich, które nie były wcześniej tłumaczone na język polski.
Tłumacząc, staram się być jak najbliżej oryginału.

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam