Hej Wiolinie
"Pędzimy gdzieś, na oślep wciąż..."
Tak, świat już nie pędzi, tylko zap...la, a nam coraz trudniej odnależć skrawek, własnej zapomnianej przestrzeni. Stare już tylko w kartonach, na zapomnianych fotografiach, które czekają, by zabrać w podróż w czasie.
No cóż tak już jest i lepiej już było.
Fajne!
Pozdrawiam
Zbyś

Postęp i brzytwa w jednym zdaniu... to jak proroctwo nieszczęścia.
Hmm, świat jaki znamy kończy się coraz szybciej, wieje chłodem, kamienną obojętnością i emocjonalnym zubożeniem.
Ten mały punkt poza horyzontem, krucha drewniana tratwa wzrusza.
I smuci.
Jako symbol tego, co było, zostanie wkrótce pochłonięta przez fale, rozsypie się w drzazgi... a zaraz potem już nikt nie będzie wiedział, że w ogóle staniała.
Bardzo pesymistyczny, ale i bardzo prawdziwy wiersz.

Pozdrawiam ciepło

Annakoch.

Czyli nie jestem sam...Wiedza którą w sobie nosimy i tak jest niczym by powstrzymać pędzący pociąg w nowe, Myślę że donikąd, ale zapewne jak zwykle się mylę... Może chociaż dobrze że o tym mówimy. Pozdrawiam i dziękuję za wejrzenie w mój wiersz.

Zbigniewie.

Czas pokaże gdzie i kiedy się to wszystko zatrzyma. Pocieszeniem niech może będzie myśl zawarta w piosence M Grechuty że "ważne są tylko te dni których jeszcze nie znamy" Pozdrawiam.

Alos.

Niezmiernie mądre to co mówisz...Nic dodać. Pozdrawiam.

Al -Szamanko.

Jak dobrze że i Ty mnie rozumiesz...Z pędzącego pociągu źle się wysiada, dlatego trzeba zaczekać kiedy się zatrzyma, o ile zdoła... Pozdrawiam i dziękuję.

Gago.

Właśnie najbardziej chodzi o los naszych dzieci, chociaż z drugiej strony rodzice są po to aby się martwić o dzieci. Co będzie gdy będzie ze światem wszystko ok? Wyobraźmy sobie dziś świat widziany oczami naszych pradziadków....dziadków.. Czyż ten świat nie byłby dla nich już dziwny?
Z tym i innym pytaniem zostawiam wiersz otwarty na wejrzenie z sekundą moich słów w nieskończoność świata...Pozdrawiam serdecznie.

Alkestisie.

No widzisz, pewnie należysz do młodszego pokolenia i dlatego łatwiej pogodzić się jest Tobie z ową rewolucją...Sam się zastanawiam nad nowym ładem tego świata. Póki co wychodzi mi na to że
mój poetycki umysł nie uniesie wielkości owych przeobrażeń. Pozdrawiam.

Alkestis...

No to się pomyliłem. Za to widać że masz umysł techniczny, bardziej logiczny od mojego...ale z ostatnim wywodem nie zgadzam się absolutnie...Za chwilę albo już ów człowiek nie ma wyboru...że bliski zwierzętom, uwierzę, że bliski bogom-nie.

Alkestis - Kobieto.

Rozumiem że przy okazji bycia poetką używasz też do rozwikłania faz człowieka filozofii...Chwała Tobie za to, ale jam który jest dzieckiem lampy naftowej, chleba ze smalcem i koszul noir airon, mój byt na ziemi wyznaczam prostszymi wyznacznikami...

No tak...Prawdą jest że technologię też wymyślił człowiek, więc on sam jest za to wszystko odpowiedzialny. Problemem jest jednak to czy w tej technologii nie posunęliśmy się zbyt daleko, poza coś nieodwracalnego, coś czego nie da już się naprawić ludzką ręką, umysłem....

Mi też wiersz się podoba, ale znacznie bliżej mi do punktu widzenia Alkestis. Nie wyobrażam sobie przykładowo podróżować wszędzie pieszo albo wozem konnym. Choć moja prababka pewnie splunęłaby za siebię trzy razy, gdyby zobaczyła tablet czy smartfon. Coś mi sie wydaje Wiolinie, że problem nie leży w rozwijającej się technologii.
Pozdrawiam serdecznie.

Witaj Alkestis.

Pięknem nazywasz zagładę? Czy nie widzisz że rozwój technologii jest też tym czynnikiem który może zgładzić ludzkość? Szczepienia. Czy owe środki przymusu nie są wymuszaniem na ludziach
bycia posłuszną maszyną? Mnie to przeraża...Dobrze jest jednak wierzyć że ktoś obok wierzy w słuszność sprawy. Pozdrawiam.

Darcon.

No widzisz, czyli jest WAS JUŻ DWOJE...Nie wiem czy wiesz że podróż koniem niesie z sobą wiele dobrego.. Przynajmniej wolno jadąc więcej zobaczysz.. Cóż nam daje ów pęd w którym i tak na nic nie mamy czasu? Ludzie jak zahipnotyzowani spędzają większość czasu patrząc w komórki... Stojąc obok, piszą do siebie.. Żywe słowo już nie jest środkiem komunikacji. Teraz
mówi za nas technologia...Ja mimo Waszych przedstawionych tu przykładów, wybieram stare... Nowoczesność to nietrwałość. To zachłystanie się chwilą, która minie i nic z niej nie zostanie.. Nie wiem czy wiesz że najlepszą muzyką są właśnie te starocie, gdzie grało Pink Floyd, Scorpoions, The Animals itp...Nie wiem czy wiesz że najlepsze meble to też te stare, z litego drewna, które przetrwają jeszcze wiele wiele lat...Nie wiem czy wiesz że tylko starzy ludzie
mają poczucie sprawiedliwości szacunku, prawdomówności itp... Nie wiem czy wiesz że najlepsze samochody to................... Pozdrawiam.


Witaj Wodniczko.

Pięknie to określiłaś.. Boję się właśnie tej wschodzącej na każdym kroku bezduszności.
Ciszy którą serwuje nam dzisiejszy, nowoczesny świat.... Pozdrawiam.

Witaj Darconie.

No cóż, pewnie jest tak jak napisałeś. Każde pokolenie, schodzące z tego padołu, będzie broniło swojego świata. Zapewne jest w tym jakaś reguła i nic w tym dziwnego. Odchodzi coś by mogło przyjść nowe. Tak naprawdę to mnie trochę tym komentarzem oświeciłeś. Ok, poddaję się. Jako że strach ma wielkie oczy, a świat nie był w moim pokoleniu pierwszym który wołał o zmiany, więc podaję Tobie rękę na zgodę. Pozdrawiam.