Namiętności zwyciężają. Ludzie są naturalnymi szaleńcami. Wiersz porusza zagadkę grzechu i antylogiki.

Wiersz o poświęceniu, o trudnych wyborach, ale też o kobiecym dramacie, którego nie widać gołym okiem, a który rozgrywa się wewnątrz podmiotki, o tym co na zawsze zostanie w pamięci.
Jeden z moich wierszy otwiera motto: najbardziej niszczące w życiu są namiętności i powiem Ci Voytku, że czytając Twój wiersz odnoszę wrażenie że to zdanie i tutaj doskonale by się sprawdziło. Piękny, poruszający utwór.

Tak, tak, - wszyscy co uważają, że życie bez szaleństw jest mądrością i pełnią życia - wspaniale się mylą.
Cóż wtedy warte by było życie - nie powstała by np. pozycja "Anna Karenina" ," Romeo i Julia".
I setki innych.
Szekspir nigdy by nie napisał swoich dramatów.
Uczniowie w zamian mieli by pisać rozprawki o XXIII zjeździe WkpB i sile bolszych apłodismientow, w antraktach tej tragedyji.
Nasz świat uczuć byłby jałowy jak próżnia w kosmosie.
Na portalu PP nie było by wierszy o miłości, rozstaniach, wierności i zawodach miłosnych. Portal by upadł z hukiem przewracającego się wieżowca "But Kalifa".

Zatrzymujący wiersz, pokazujący dramatyczną sytuację bohaterki. Decyzje Anny K. z Twojego wiersza pokazują, że wszystko ma swoje konsekwencje. Rezygnacja z potrzeby kochania i bycia kochaną nie okazuje się łatwa i satysfakcjonująca, wymaga zakładania masek i oszukiwania samej siebie. Już nie wiadome, które koszty są trudniejsze do udźwignięcia.

Jeśli człowiek ma do wyboru dwa ekstrema. To decyduję się na mniejsze zło.

Bdb wiersz o poświęceniu, które bywa niszczące.
Wiersz na TAK.
Pozdrawiam serdecznie