Witaj Jolu.

Każdy z nas nosi swój krzyż, gdzie nie wiadomo czy go uniesie, dojdzie z nim...Nie wiadomo czy rzeczywistość nie prowadzi nas na manowce. Gdzie prawda a gdzie można się przewrócić o jej brak. Nie jesteś sama z tą za krótką drabiną....Brak autorytetów, a tym samym krzyk w próżnię, sprawia że ubożejemy, karłowaciejemy, a do tego nasza sytuacja gospodarcza, polityczna, nie pozwala snuć jakichkolwiek, dobrych emocji. Dziękuję za zajrzenie w wiersz. Pozdrawiam.

Wyraźne tutaj zagubienie w czasie. Czyżby tracił on znaczenie? Nie, chyba właśnie staje się zbyt uciążliwy dla Pila, to znaczy właściwie jego poczucie. W tym kontekście puenta wybrzmiewa nawet
pocieszająco, chociaż ograniczenia też są zaznaczone - to zwijanie do środka jak tworzenie warstwy ochronnej z nadziei, a może owijanie w bawełnę? Pozdrawiam

Niezmiennie od lat wysoki poziom poezji bardzo podoba mi się ten wiersz i poczucie niesprawiedliwej walki, jaką musimy toczyć z czasem