Odczytuję ten wiersz jako hołd oddany Leonardowi Cohenowi i tłumaczowi tekstów jego piosenek, a jednocześnie wykonawcy - Maciejowi Zembatemu. Jest w nim nawiązanie do Famous Blue Raincoat i do wspomnianego w nim niebieskiego prochowca. Jeśli sam zamysł odbieram pozytywnie, to co do zapisu mam pewne wątpliwości. Wydaje mi się, że w tekście jest parę niekonsekwencji.

Zacznijmy od tego :

spoglądam na wieszak

na niebieski prochowiec

Panu jest chyba już zbędny

a mnie może jeszcze się przydać.

To byłoby jasne - tam nikt nie potrzebuje odzieży przeciwdeszczowej, ale żyjącemu tu na pewno się przyda - gdyby w którejś z kolejnych zwrotek Autor nie napisał:

kiedy znów się spotkamy

to zabiorę z wieszaka

ten niebieski prochowiec

zapomniany przez Pana.

W pierwszym zacytowanym fragmencie jest niepewność (chyba już zbędny), w drugim pewność (zapomniany przez Pana).

Wątpliwość wywołują również wersy:

już niebawem panie Macieju

uniosą nas skrzydła motyle
oraz

choć nasz czas przeminął .

Przecież adresata tego wiersza/listu już uniosły motyle/ anielskie skrzydła, a czas tu - na ziemi jeszcze dla Autora listu nie przeminął.

I jeszcze jedno:

słynny niebieski prochowiec

rozdarty pomiędzy ziemią a niebem.

Czy to właściwe sformułowanie? Chodzi o rozdarcie prochowca w sensie, że chce być tu i tam, czy o to, że rozdarł się gdzieś między niebem a ziemią? Ani jedno, ani drugie jakoś mnie nie przekonuje.

pzdr
JL

Miło mi. Jedno musisz wziąć pod uwagę - nie jestem specjalistą od białych wierszy. Lubię - może jestem staromodny - te rymowane. Sam też takie piszę, choć można je chyba lepiej określić jako rymowanki.
Jeżeli chodzi o wykonawców utworów Cohena pewnie najbardziej znanym był Maciej Zembaty, ale warto śledzić nową falę. Posłuchaj tego wykonawcy:
https://www.youtube.com/watch?v=XOH56jpOL9g

Warto też zwrócić uwagę na tłumaczenie, są w nim rymy.

Pzdr
JL