Moje pierwsze skojarzenie z obrazem: Siudmak, ale bardziej w kierunku świata Wiedźmina.
Przedstawienie na obrazie jest takie trochę przerysowane, a przez to komiksowe.
Komiksy mogą być różne - od czysto rozrywkowych jak te ze świata Marvela po bardziej ambitne, jak na przykład Szninkiel Jean Van Hamme i Grzegorza Rosińskiego, który ma ambicje opowiadać na nowo naszą rzeczywistość mitologiczną.

Powyższy wiersz pasuje mi do stylu, który sygnalizowany jest obrazem. Taki wiersz mógłby być opowiedziany w świecie Wiedźmina i brzmiałby tam bardzo dobrze - tak jak „Ballady i romanse” Mickiewicza w jego czasie brzmiały bardzo dobrze. Są tutaj pewne uproszczenia, są pewne stylistyczne zakrętasy odpowiednie dla tła (np. te inwersje). Jedno z drugim świetnie się komponuje i tworzy nową ciekawszą całość. Trochę w tej całej historii brakuje mi takiego jakiegoś szlagwortu, przysłowia, jak to, co otwiera pierwszy sezon W.:



Może gdzieś dałoby się jakieś przysłowie - oczywiście zupełnie inne niż u Sapkowskiego - tutaj wkomponować?