Bardzo podoba mi się Twój wiersz. Tak trudno porzucić schematy i przyzwyczajenia, które stając się nierozerwalną częścią umysłu, są jednocześnie pułapką, przynoszą cierpienie. Nasze wnętrze "płacze", bo coś nie zostało nazwane, nie zostało wypowiedziane i nadal ma nad nami władzę, ma przewagę. Podjęcie tego wysiłku jest bardzo trudne, ale nie jest niemożliwe. Wydaje się, że ostatnie słowa Twojego wiersza to potwierdzają. Tak to widzę. Pięknie ujęłaś ten trudny temat w swoim wierszu, mnie przekonałaś, stworzyłaś klimat zaproszenia, moim zdaniem zaproszenia dla czytelnika. Przyjmuję je z wdzięcznością. Pozdrawiam i życzę dużo dobrego.