stoję na środku ogrodu - w dłoniach siekiera

ostrze błyszczy w blasku rannego słońca

przede mną drzewo pod nim ona a może on

czekają na niego lub na nią

na razie wiedzą tylko to co wiedzą

i znają tylko to co im znane

a ja podchodzę ścinam gałąź po gałęzi

tyko kątem oka widzę jak pełne owoców roztrzaskują się o ziemię

tryskające soki spływają po twarzach

czas poznania nowe smaki - wszystko nowe

i nic już nie będzie jak dawniej

ona wybierze innego lub inną

a może to on wybierze inną lub innego

nagle ktoś wyrywa z moich rąk ostre narzędzie

wyrzuca przepędza zamyka bramy

pochyla się i sadzi nowe

dla nas nie będzie tam miejsca