Zawsze znajdzie się ktoś, kto podrzuci skórkę banana na scenę tragedii.
Graham Greene, „Nasz człowiek w Hawanie”
 
1.
 
Nocą z soboty na niedzielę nachodzi mnie zazwyczaj
tamten film klasy B. Po raz kolejny trafiam do Parku Gorkiego.
Co tym razem znajdę pod śniegiem;
trupy te same, niby przestały być tajemnicą. W końcu mijają lata,
świetlne i po premierze, ale oni pozostają bez twarzy. Nad wyraz
znów się zmienia położenie igły w stogu siana.  
 
2.
 
Zadygotały przy brzegu dawno porzucone łodzie
i mój rozkołysany sen obiegł
nazajutrz czarną wioskę; chcieli mi od nowa budować
grób, tylko nękał ten brak imienia (niech będzie – Śpiączka).
Tak więc zostało; aż do dziś
stoi tu pusty port. Nikt nie cumuje, choć niejeden myślał
przenieść nieoswojony jeszcze ląd na cudzych barkach.
 
Ostał się jedynie bulwar zachodzącego
w głowę.