Pękła moja dusza,

Z której uleciała cała miłość

Czuje już jedynie jej odłamki,

Które w serce kłują,

 Ale i ono obłędem zawłaszczone

Z furią rozbić świat niezdolne

Nienawiść rozpleniła się po nagim ciele,

Którego już nic nie okryję,

Ani mitenki szczęścia,

Ani kożuch ufności

Obecne jest we mnie i rozrasta się

Teraz może  jest wolna

Przyozdobi się jeno kanianką,

Która oplecie serce i zatrzyma rozżarzający szał

Nie dopuści do siebie uczuć

Sama przeciw sobie,

Bo ja jestem swym największym wrogiem