Jestem w więzieniu

Z kajdanami na rękach

Odejść nie mogę

To moja największa udręka

Rzucam się, ale tylko w marzeniach,

Bo nie odejdę stąd

Nie mam odwagi

Wykrzyczeć co mnie rani

Prowadzę grę pozorów

Kłamię jak z nut

Oszukuje przyjaciół,

Których nie mam tu

Zapadłam w głębie rzeczywistości

Pływam w niej jak ryba,

Ale brak już oddechu,

A wynurzyć się nie da

Dziękuje, ale przeklinam moje życie

Chce oddać mojego serca bicie

Nawet kiedy przypłynie wala nadziei

Nie zabierze mnie do nowej ziemi