Zawsze, gdy na prostą wychodzę

Ciebie spotykam na tej drodze

I po cóż Ty tamtędy idziesz? 

Niewinnym wzrokiem serce łamiesz

A potem jest już tylko gorzej, 

Nie toż, że stromo, to ponurzej

Metę mej wędrówki widziałem

Mimo przeciwności nie łkałem

Myśli znalazły coś nowego

Do momentu widoku twego

I cały ten wysiłek na marne

A działania moje wciąż bierne

Bo choć ujrzeć cię tak pragnąłem 

To w przeciwnym kierunku biegłem 

Więc zaskoczony tym co widzę

Powtarzam: nigdy cię nie skrzywdzę

Byś chociaż ty żyła szczęśliwie

Pragnienia swe muszę porzucić 

Codziennie z cierpieniem się budzić

Czekać, gdy pokonam zakręty

Licząc, że koniec znów zobaczę

I na wieki w końcu zamilczę