Oczy twego widoku nie szukają, widziawszy większe piękności   

Uszy na twój głos nie oczekują, słyszawszy dźwięki doskonałości 

Usta nie pragną pocałunku, rozkoszy już kosztując

Nos nie domaga się zapachu, wspaniałe wonności czując 

Ciało nie potrzebuje dotyku, od kontaktów straciło czucie         

Serce znalazło rytm, gdzie nie grozi mu cykliczne kłucie 

Umysł goniąc za ataraksją, poznał ją dopiero, gdy się zatrzymał

Przywiązując się silnie do dyscypliny, w nagrodę wolność otrzymał 

Choć wszystko było poukładane, jednak nie tworząc przy tym porządku

Tak chaos nie będący spójnym, stał się siedzibą dla zdrowego rozsądku

 Ideał czym bardziej upodobany, tym na większy posąg zasługuje

Jednak mając swój początek to i koniec potrzebuje

Zatem wszystko musi się skończyć, co się zaczyna                 

Projekt choć zwiastunem budowli,  mimo to upadek wszczyna 

Ty zaś jesteś mojego ideału przeciwnością, nie mającą początku 

Od zawsze będącą cząstką we mnie, znajdująca się w każdym zakątku.