Turpizm w całej okazałości, lubię go, ale nie zawsze, lubię turpizm Grochowiaka,
tutaj jak dla mnie za dużo dopełniaczy, no i niezwykle pesymistyczny obraz człowieka,
bez żadnej nadziei, a przecież ona umiera ostatnia, właśnie dlatego ludzie kochający wolność i o nią walczący mają niegasnącą nadzieję w sobie i hart ducha.

Poza tym marzenia nigdy nie są spróchniałe, bo msz bez nich życie nic nie jest warte, choć lepiej wyznaczać sobie cele, ale marzyć zawsze wolno, nawet, jeśli te marzenia nie miałby się ziścić.

Ja kiedyś marzyłam o dalekich podróżach i sądziłam, że większość pozostanie w sferze marzeń, ale stało się odwrotnie, wiele z nich zostało zrealizowanych i zostały wspaniałe wspomnienia.
Marzyć nie tylko trzeba, ale należy, choć np. ludziom przykutym do łóżka, z ciężką chorobą z pewnością ciężko jest spełniać ich marzenie, żeby np. być na spacerze, pewne marzenia nie są realne, ale nawet tacy ludzie potrafią się cieszyć z drobiazgów.

Znam panią powyżej 90 tki, która nadal zachowała pogodę ducha, na dodatek ma sprawny umysł, a jeszcze rok temu chodziła o własnych siłach, dziś robi to przy chodziku.

Nie wiem skąd tyle odpychającego pesymizmu, przedstawiającego gnicie peela, msz jeśli ktoś jest tak bardzo nieszczęśliwy, to potrzeba mu empatii i to jego "gnicie" z pewnością gniciem być przestanie, ale ja nie znam ludzi, którzy by byli aż tak bardzo zdesperowani.

Podziwiam tych silnych, może dlatego że miałam do czynienia z bliską mi osobą niepełnosprawną, która mimo tego, że była niepełnosprawna, to dodawała jeszcze sił innym, miała bardzo silny charakter.

Sorry za długaśny komentarz.
Pozdrawiam, miłej niedzieli życzę.
P.S Dobrze, że nie czytałam przed snem, bo mogłyby mi się przyśnić robale
P.S 2 Obok i wokół to w sumie masło maślane, czyli to samo...

Dzięki za odautorski re komentarz, ja inaczej odczuwam marzenia, msz one nie wietrzeją, mogą się zmieniać na inne, w tym sensie mogą być zwietrzałe, ale dla mnie życie bez marzeń, nie ma sensu. Poza tym każdy z nas jest inny,/na szczęście/ i każdy ma prawo inaczej odczuwać.
Co do obok i wokół, jeśli coś jest obok, to znaczy, że blisko, a wokół też jest blisko, bo to coś co nas otacza, zatem są to zbliżone pojęcia, ale ok, nie mam zamiaru polemizować...

Ogólnie nie wiem czemu tyle brzydoty w wierszu i takiej beznadziei, msz,
zero optymizmu. Tak odczuwać świat msz mogą ludzie okropnie zdesperowani,
ja nawet, gdy nie jest kolorowo zawsze szukam pozytywnych stron życia, cieszę się choćby z drobiazgów, nie umiem tkwić długo w poczuciu jakieś beznadziei, bo świat jest zbyt piękny, tak uważam. Sorry ale jak dla mnie ten wiersz jest jak kamień, zbyt ciężki, ale każdy ma inny gust, komuś innemu może się spodobać. Sama też często lubię ciężkie tematy, czasem nawet podkreślające gangrenę społeczną, zatem może nie powinno mnie dziwić, iż inni też tę brzydotę podkreślają, nawet, jeśli jest ona tylko na potrzeby wiersza, bo sami kochają piękno, wiem, że tak też bywa.
Pozdrawiam niedzielnie.