Witaj isopermiter

Kto kładzie? Wystarczy się wczytać w słowa wiersza, podpowiem - słońce kładzie, albo Ra, jest tutaj nawiązanie do bóstwa starożytnego Egiptu, a tak poza tym jest to metafora, każdy ma swoje "słońce", które może podziwiać, które jest dla niego swego rodzaju "bóstwem", kimś, w kogo jesteśmy zapatrzeni, najczęściej takim naszym "bóstwem" jest ktoś taki jak - partner/ka, mąż/żona, ale może też być to ktoś, kogo podziwiamy w jakiejś dziedzinie, kto jest dla nas wzorcem...
Mój wiersz jest odniesieniem w stosunku do takiej osoby, którą podziwiam za jej kunszt pisarski, ale raczej nie ma Jej na tym portalu.
Ta osoba pisze tak, iż rzuca blask na pozostałe, niczym słonce na wodę, ale czasem mówi/między wersami/ o odejściu, o tym, że niedomaga, co tę wodę/rzekę martwi, bowiem chyba z jej zdrowiem nie jest najlepiej, takie można odnieść wrażenie...

Poza tym, wcale nie ma tutaj wielu wierzeń.
Jest tylko metaforyczne odniesienie się do
jednego z nich, nie uważam tego za zgubne...
W wierszach dozwolone są różne metafory, a wierzeń na świecie jest wiele, to fakt...
W moim odczuciu nie należy tłumaczyć wierszy, zwłaszcza, jeśli są one osobiste, a ten jest...

Co do symbiozy, to pojęcie, które moim zdaniem zawsze powinno być aktualne, powinno być łącznikiem między ludźmi, między różną płcią również,
nawet, gdy pochodzą one z różnych planet - takich jak Wenus czy Mars

Dzięki za wgląd, pozdrawiam serdecznie

To pewnie o mnie Bardzo dobry tekst.

Pozdrawiam serdecznie

Piękny utwór ze względu na ulubione motywy ze starożytnych wierzeń, Ra, energii yin yang.
Czytałam z podobaniem, jeszcze tu wrócę.
pozdrawiam

Fascynacja to piękne uczucie. A gdy jeszcze w związku z tym powstaje wiersz, to już pełnia szczęścia. Pozdrawiam serdecznie