Oaza Słońc

wyznaczasz nowy kształt
gdy w tarczy słońca i piramid
krzyżujesz dłonie –
a pająki długimi odnóżami
plączą cień nitkami...

przy dźwiękach sistrum
w oczekiwaniu na podwójne słońce
znak na piasku nie przetrwa –
zmieciony suknią hamsinu

jak i ty –
uwięziony w złotej klepsydrze
bez szansy
na dotarcie do oazy czaru,
by usta w niej delikatnie zanurzyć
i doczekać wschodu
dwóch serc

kursywa to przymiotniki, bez których wiersz , msz, mógły się się obyć, wytłuszczenie to metafory dopełniaczowe, jakby to ująć w skrócie, są ważne ale jeśli nadmiar - spłycają wiersz.
Tekst interesujący, z przekazem o dotarciu do sedna spraw przez Autorkę a przecież niekoniecznie do tego, dla którego ten wiersz jest przestrogą.

Pozdrawiam