Ciekawy wiersz, z peelką, której "klatka jest inna niż wszystkie", czyli jest ona indywidualnością,
która nie lgnie do każdej osoby ale nie brakuje jej odwagi, sądzę, że pewien dystans zawsze jest wskazany, w stosunku do nieznanych nam osób, a co do spalonej ziemi, to można różnie tłumaczyć, może to być spalone miejsce, do którego nie chcemy wracać, może to być miejsce
suche w uczucia, a może miejsce, w którym toczy się wojna i dosłownie jest przez nią spalona...

W każdym razie, intrygujący wiersz.
Pozdrawiam serdecznie

Czasami zamykamy się w klatce, bo to świat nie pozwala rozwinąć nam skrzydeł. Jesteśmy wśród ludzi, a jednak samotnie, jak w spółkach z o.o. gdzieś poza tym "wyścigiem szczurów", którym jest współczesny świat... Jak się z tego wyrwać? Może powrót do gwiazd?
Wiesz, te wiersz ma tyle różnych płaszczyzn, że trudno go jednoznacznie zinterpretować, ale na tym przecież polega poezja.
Podoba mi się. Pozdrawiam CS