Wiersz faktycznie muzyczny, to prawda, że to współbrzmienie jest bardzo ważne w życiu, zwłaszcza w związku i w ogóle w ludzkich relacjach, muszą tutaj dźwięki współgrać ze sobą tak, aby była harmonia międzyludzka.

Tak się zastanawiam czy współbrzmienie nie powinno być napisane łącznie, miast
w spółbrzmienie, to samo w przypadku w spółbrzemiewa?

Poza tym wiersz jak najbardziej na TAK.
Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry.

Ściągnęła mnie muzyka w tytule (lubię muzykę). Twój test jednak nie zagrał. Pomysł na prostą piosenkę dobry, ale nad muzyczną stroną trzeba jeszcze popracować. Przynajmniej w dwóch miejscach łamie się rytm:

gdy rodzi się melodia,
to ojciec - ciszą jest,
matka – na pięciolinii obraz,
składana wspólnie pieśń,

i popłynie szeroko
dalej niż po dreszcz,
wysłuchasz jej na nowo
bo wiesz, że bardzo chcesz,

Ponadto pierwszy wers w drugim z zacytowanych fragmentów wybrzmi "muzycznie" dopiero wtedy, gdy słowo popłynie wymówi się stawiając niewłaściwie akcenty: i pop łynie. Dzisiejszym śpiewającym gwiazdom polskiej sceny wokalnej pewnie by to nie przeszkadzało.
Gorzej byłoby z wersem:

i w w spół harmonii trwało. Trudno takie coś wymówić, o błędzie w zapisie nie wspominając.

Cóż jeszcze... W spółbrzmiewa - właściwie zabrzmi napisane współbrzmi .

Do poprawy jest też układ muzyczny: tak symfonicznie w spół grać.

Można byłoby się jeszcze zastanowić, czy słowo symfonicznie , przypisane raczej do orkiestry, pasuje do duetu, ale można powiedzieć, że orkiestra może być dwuosobowa, skoro istnieje powiedzenie "człowiek orkiestra".

Na koniec niemuzycznie. Warto pokusić się, by rymy zgęstniały, czyli "dorymować" dwa wskazane poniżej fragmenty, jeśli oczywiście w zamierzeniu Autora tekst miał być rymowany w pełni.

nutkami spraw codziennych.
by szczęście miało głos.
i w w spół harmonii trwało,
i miało wciąż to coś:

i będziesz znów dziewczyną,
a chłopcem będę ja,
tak symfonicznie w spół grać,
i razem w tańcu trwać.

Tyle mojego.

Pozdrawiam
JL