Ciekawy wiersz przywodzący tytułem hiszpańskiego dramatopisarza.
Tak, to prawda, że życie jest wielka niewiadomą i jest nieprzewidywalne,
a nauka idzie do przodu i też nas zadziwia.
Co do rzucania się z motyką na słońce, to nie wiem czy to dobry pomysł, ale z drugiej strony
czasem to co wydaje nam się nierealne, z czasem się ziszcza, czasem trzeba dokonywać rzeczy, które wydają się nam w danej chwili takim porywem, z pewnością warto próbować,
to tak jak z płynięciem pod prąd, jest trudno ale nie zawsze warto płynąc razem z nim, nawet śmiem twierdzić, że częściej nie warto...

Wiersz mi się podoba, bo jest ponadczasowy i lekko filozoficzny, z zastanowieniem się nad tym w jaki sposób zmienia się świat, jakie jest w nim nasze miejsce, na ile my się zmieniamy itp...

Pozdrawiam serdecznie

Bardzo podoba mi się Twój wiersz, bo obnaża prawdę o tym, czym jest poznanie. Okazuje się, że najlepsze osiągnięcia techniki czy świata, które niosą nieustające zmiany nie są tą drogą. Zmiana musi dokonać się w człowieku, tylko wtedy może coś znaczyć. Sposób, w jaki nawiązujesz do Einsteina, moim zdaniem świetny, trochę przekorny, ale bardzo trafia, uderza w sedno, mnie przekonuje. Do tego w tytule pojawia się drzewo niosące swoistą symbolikę, która koresponduje z wierszem. Pozdrawiam.

Dziękuję dziewczyny. Wiersz powstał trochę z przekory. Ktoś kiedyś powiedział mi że poezja powinna opisywać codzienność, więc to robę, tyle że po swojemu...
Wolnaduszko, twoje interpretacje zawsze są fajne. Potrafisz chyba lepiej od autora rozpisać każdy szczegół wiersza
Per fumum, powiedziano nam:... I czyńcie sobie ziemię poddaną... - więc czynimy, ale czy we właściwy sposób? Dobra interpretacja.
Afrodyto, większość moich wierszy jest można powiedzieć przekorna, czasem też nadużywam symboliki... Ale zdaje się sam też jestem przekorny, więc twój wpis uznaję za wielki pochlebstwo
Brytko, fakt to przykre, ale takie niestety jest życie...
Raz jeszcze dziękuję za szczere opinie i pozdrawiam CS