Masz Pan, Panie Kolego, rację. Trafnie podpatrzone - jakbym siebie widział.
Jest tu trochę dziwacznych zestawień słownych lub, jeśli ktoś woli, "zwrotnych" wynalazków, np. [i]kożuch w butonierce, trefne michałki, słuchać zwyczajowych dawek[/i], itp. Jednym przypadną do gustu, inni będą wydziwiać. Jest to jednak niewątpliwie chwyt, który każe się w pewnych miejscach tekstu zatrzymać i pomyśleć. Myślenie podczas czytania krótkiego utworu przedłuża z nim kontakt, a co za tym idzie, również z tym, kto go napisał.

Do dwóch wynalazków miałbym zastrzeżenia: do lubego zasięgu laczków i wiotkiego brutala. W pierwszym przypadku napisałbym: w zasięgu lubych laczków, bo z dwojga lubego - zasięgu i laczków - lubę bardziej te drugie. Wiotki jakoś do brutala mi nie pasuje, bo myślę sobie, że Autor nie miał zamiaru opisywania sylwetki onego, a raczej chciał obśmiać tego typa. Widziałbym tu chętnie przymiotnik niewydarzony lub miękki.

Intrygujące jest pierwszy fragment z otwarciem radia lub telewizora. Rzadko w poważnej literaturze można otwarcie jednego czy drugiego sprzętu spotkać, a jeśli już, to w czasach słusznie minionych. Być może to kolejny chwyt, może zwykłe włączenie nie sprawiłoby takiego otwarcia czytelnika na przekaz tekstu.
Było otwarcie, zatem na koniec daję znak, że już się zamykam.

Pozdrawiam
otwarty na wynalazki,
z kożuchem mleka na klapie

JL