A tak w lato, weź, otumań,

wrzosem wrzesień wrześnił gąszcz,

oczarował czar zadumań,

także ofiolecił noc.

Miesiąc w pełni, wciąż się kręci,

Perseidów dziki tłum,

już na niebie się nie mieści,

pora spadać, późno już.

pozabłądźmy już tak ponad

przestrzeń, czasem górą czas,

- zgrabna para - on i ona:

i to coś co wciąż jest w nas.

więc zwrześnijmy się pomału,

razem z latem lećmy w dal,

póki lato, by nazajutrz,

odkryć siwych włosów czar.

wrzesień 2022