Świetny wiersz, msz o niepokorności, jakiejś walce wewnętrznej ze sobą, łącznie z galopadą myśli,
o tym, że czasem mamy trudności w dokonywaniu wyborów - między wolę, a wolą,
o nieprzystosowaniu się/nieprzystawaniu do pewnych sytuacji, ludzi,
o tym, iż może nie zawsze mimo potknięć wyciągamy z nich wnioski, stąd ten groch, jak groch o ścianę/tak sobie to tłumaczę/ no i fakt, iż każdy z nas lubi błędy i potknięcia wybielać,
nie zawsze się potrafiąc do nich przyznać i uczynić z nich drogowskaz na przyszłość, by ich nie powielać, tak sobie czytam, może źle...

Pamiętam, że ten wiersz był radio Koszalin i też zrobił na mnie wrażenie.
Pozdrawiam serdecznie