Witaj Jacku Londynie

Nie bardzo wiem co jest niezrozumiałego w moim wierszu, bo jest bardzo prosty...
Tekst dotyczy tych, którzy dokonują takiego, a nie innego wyboru, choć nie tylko, bo przecież nie jesteśmy Panem Bogiem i nie wszystko jesteśmy w stanie kontrolować, nie każdy np. jest samotny z wyboru, czasem tracimy bliskie nam osoby nie dlatego, że się z nimi rozstajemy, tylko dlatego, że np. odchodzą z powodu choroby, bywa też i tak, że w dobie technologii sami na własne życzenie te kontakty ograniczamy, podtrzymując te wirtualne, które w moim odczuciu nigdy nie zastąpią tych face to face.
Oczywiście, jeśli nie podlewamy naszych uczuć w postaci przyjaźni czy choćby znajomości, to one tak jak kwiaty mogą szybciej umrzeć, to oczywiste.


Co do wina i jego marki, to czasy laptopów nie mają z tym nic wspólnego,
w czasach laptopów niejeden np. schorowany emeryt, a tym bardziej rencista klepie biedę i musi dokonywać wyboru miedzy drogim lekiem, a jedzeniem, a jak ma ochotę na wino, to raczej kupi te patykiem pisane, bo na inne go nie stać, a najprędzej piwo, takich osób jest sporo, niestety, co nie znaczy, że są i tacy, co piją drogie trunki.

Sama akurat alkohol uważam za produkt najmniej przydatny, zatem mnie ten problem nie dotyczy, a poza tym nie wydaję kroci na leki, ani lekarzy, nawet, gdy mi zdrowie nie dopisuje.
Wiersz dotyczy tych osób, które mogą się z nim identyfikować, ale przecież nie każdy musi się z nim identyfikować, to jasne.

Twój zarzut, jak to określiłeś "natury technicznej" jest zupełnie nietrafiony, bo grubość portfela ma się nijak z rozwojem technologii, oczywiście ta grubość u ludzi pracujących jest inna, niż kiedyś, ale u starszych, schorowanych osób już jest inaczej, a wśród nich zdarzają się te, które korzystają z laptopów i np. piszą wiersze, również, wiem o tym i jest to całkiem liczne grono.

Zauważyłam, że zawsze do mnie przychodzisz z uwagami, tylko jakoś są one, msz, mało merytoryczne, a bardziej na zasadzie "szukanie dziury", nawet tam, gdzie jej nie ma.

Myślę, że nawet znam powód, masz do mnie niechęć, bowiem mamy inne sympatie polityczne, ale jednak to nie powinno być powodem do tego, aby w każdym komentarzu u mnie wyrażać jakieś ale, bo niestety żadnego pozytywnego komentarza z Twojej strony u mnie sobie nie przypominam, może też dlatego, że nie zawsze czytam Twoją prozę, a to ze względów czasowych, zaś Twoje wiersze jak mam być szczera też nie zawsze mi odpowiadają, bowiem na ogół są to proste rymowanki i mimo że rym lubię, to nie każdy wiersz rymowany mi odpowiada...

Proponuję, byś może wpadł do mnie, gdy zdarzy się cud i jakiś mój wierszyk się Tobie spodoba, bo po co tracić czas na to, co Ci nie pasuje? W moim odczuciu szkoda tego czasu...

Jednakże dziękuję za to, iż ten czas mimo wszystko poświęciłeś i
pozdrawiam serdecznie

Witaj Jarku

Czasem usychamy, czasem nie, to zależy od środowiska, naszego charakteru też, msz,
a poza tym masz rację, im starsze wino, tym lepsze

Co do wspomnień zawsze warto pamiętać te piękne, ich nikt nam nie zabierze.
Dzięki serdecznie za czytanie.

Miłego wieczoru życzę

Bardzo prawdziwie smutne.

Wolny duchu, zgodzę się, że wino patykiem pisane to metafora słabego wina, chociaż dzisiaj coraz rzadziej używana. Może stąd to skojarzenie z czasami PRLu.
w płaszczach z nieprzemakalnych uczuć, - Uczucia z reguły są w środku, albo człowiek je dusi w sobie, albo wybucha. Tutaj nie wiem co chciałaś przekazać.
Natomiast kwiaty na parapetach msz raczej nie usychają jak się o nie dba. Usychają ( więdną) tylko kwiaty cięte, w wazonach, ale te nie stoją na parapetach a na stole.
Ogrzewamy winem patykiem pisanym
zmarznięte dusze. to jest ładne ale msz ładniej by było bez patykiem pisane
Zludzenia nierealne - pleonazm
Czyli ogólnie, wg mnie nad wierszem można jeszcze trochę popracować i chyba nie powinnaś się denerwować na uwagi.
Pozdrawiam.

Poszperalam troche tu i tam, w roznych tekstach roznych autorow.
I natknelam sie na "płaszcze z nieprzemakalnych uczuć".
Uwielbiam piekne slowa i sformulowania.
Dla tych plaszczy warto przeczytac caly wiersz

Witaj al - szamanko

Miło mi, że zadałaś sobie trud szperania i że wiersz warto było przeczytać,
choćby dla jednego wersu.

Pozdrawiam serdecznie, sorry, że z poślizgiem, ale nie było mnie wczoraj na portalu

Witaj Valerio

Tak, życie to proces, to fakt, a ja nasze ludzkie życie porównałam do umierających kwiatów,
bo my tak jak one potrzebujemy by o nas dbać, a "nie podlewani" możemy źle to znosić,
a nawet umierać.

To prawda, że na wiosnę życie się odradza, choć to ludzkie niestety nie zawsze,
ale ja mam nadzieję, że z wiosną będę miała więcej wigoru, owszem, choć wiersz nie jest o mnie.
Dziękuję za czytanie, pozdrawiam Cię serdecznie, Valerko