JESIENNY POETA

spotkałam poetę któremu marzy się książka 
opisuje szarą rzeczywistość w sumie wąskie życie
zresztą kto nie opisywał szarości
nawet Miłosz delektował się śledziami w oliwie 

szłam śladami poety ale on chciał tylko gotować jesienią kiedy ta uwielbia być jak pieczeń

pieczone ziemniaki
pieczone jabłka ze śmietanką i wisienką w środku
pieczona szarlotka
kartoflak pieczony

pieczona dynia i carpaccio z buraków
a myśli
też czasem bywają pieczone we wspomnieniach
o zapachu cynamonu kakao laski wanilii

marzą mu się szerokie drogi
chodzi niczym pijak od pobocza do pobocza
postaw się teraz w roli kierowcy jak ja strach
jechać bo jeszcze niczym zwierzę wpadnie mi pod koła

to nie tak że droga ma być wąska jak ścieżki w górach ale niechże idzie jak należy
a nie raz w prawo innym razem w lewo zmierza
niech będzie konkret bo nie wytrzymam

gotuje jesienią obiera ziemniaki
trze buraki kroi marchew w kostkę

a na polach działkach się dymi
zielsko ludzie palą
pokrzywy żal pewnie mają że już nikogo nie oparzą
czasem języki ognia wystrzelą nad łęty wtedy chmury dymu kłębią się wysoko

obrane ziemniaki starannie myje wrzuca do wrzątku
pukam w jego okno pieczonym ziemniakiem
darem jesieni darem losu który rzucił
mnie gadułę na przydymione pola

piecze się jesień piecze jak złocisto - rdzawa pieczeń
pal licho że niezdrowa ale jaka pyszna nasza złota jesień