Przy tobie sny mam niedopięte.
Wiesz, że tlen kradniesz nawet w lesie,
że cienie kładziesz podczas deszczu
ciepłych promieni czułoświetlnych?

Kiedy zamglonym błądzisz wzrokiem,
pośród zamyśleń, w bezsłyszeniach -
to dźwięczysz smutnym echa dzwonem
przeszłości, z którą czas się zmieszał.

I najdroższego w telefonie
głosu z daleka wyczekujesz,
wsłuchujesz się w znajome kroki.
Podążasz tropem sobowtórów.

Mówisz językiem dziś jesiennym,
wpatrzonym w przeszłość, bez rozwodu -
jednak tęsknotą również jesteś,
wersów przez życie niewyśnionych.