Cześć Wojtku
Przyciągnął mnie tytuł
Z pewnością jest on ważny, a u Ciebie działa niczym magnes...

Początek też ciekawy, życiowy, o związku, w którym coś się psuje, albo p...li,
ale dalsza część wiersza wydaje mi się jakby niespójna, nagle pojawia się kelnerka z sałatkami,
brudne naczynia, nie wiem czy ro symbol związku, który okazał się brudny?
Trudno mi to ze sobą powiązać, a może brak rozwodu, stąd ten bałagan w naczyniach?
Dalej media, a w nich kryzys, tak jak i kryzys w związku, to chyba ma być łącznik,
a na koniec ciekawość, czyja, co ma wspólnego z rzeczoną wariatką na początku?

Cały wiersz, w moim subiektywnym odczuciu dość chaotyczny, nie mówię, że zły, tylko raczej trudno się domyślić, co Autor miała na myśli, w każdym razie ja mam z tym problem.

Pozdrawiam Cię Wojtku serdecznie, mam nadzieję, że nie masz mi za złe mojego komentarza?

Byłbym za większą oszczędnością emocji. Wiersz stałby się bardziej precyzyjny. Mniej tych "tymczasem, tyle, tak". Niewinne zwroty wybrzmiałyby metaforycznie. Antysmartfonowa pointa też nie przekonuje. Niemniej refleksja nad taką kłótnią z punktu widzenia osoby trzeciej warta uwagi.