Witaj Jarku

Hm... Jak dla mnie to piękny wiersz o przemijaniu.
Tylko, że msz tutaj chodzi o śmierć dziecka, tak to odbieram, choć ta matka może być metaforyczna, tutaj jest drzewem, może to być też np. odejście
dziecka od Matki - Ojczyzny, w sumie, msz nie ma tutaj jednoznacznej interpretacji,
ale to oczywiście na plus, dla poezji.

Swoją drogą nawet, gdy jest tutaj mowa o umieraniu, niekoniecznie dziecka, to w sumie jest też optymistyczny akcent, podkreślający, iż nic do końca nie umiera, że materia, duch, nadal istnieje w swoim mikroświecie, nadal może być też cząstką innych organizmów, także...

Wiersz mi się bardzo podoba, lecz początek bym widziała lekko inaczej, czyli -

"rozpływa się w błękit

opadły suchy liść,

by stać się nawozem"

Zmieniłabym odpadły, na opadły, no i zamiast by nawozem się stać,
- by stać się nawozem, ale to drobiazg.

Poza tym wiersz na TAK.
Pozdrawiam serdecznie

Kolejna chała.

Wzoruj się na klasyce.

Zamieć mgłami niebo kryje,
Wichrów śnieżnych kłęby gna,
To jak dziki zwierz zawyje,
To jak małe dziecię łka.
To ze strzechy nam słomianej
Wyrwie z szumem kępę mchów,
To jak pielgrzym zabłąkany
W okieneczko stuknie znów.

Ci co chwalą nie pomagają Tobie. Potrafię pisać "nie inaczej" a... lepiej, zrozumialej, przejrzyście..."chodzi mi o to aby język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa..."itd.

Chodzi mi o to, aby język giętki

Powiedział wszystko, co pomyśli głowa:

A czasem był jak piorun jasny, prędki,

A czasem smutny jako pieśń stepowa,

A czasem jako skarga nimfy miętki,

A czasem piękny jak aniołów mowa...

Aby przeleciał wszystka ducha skrzydłem.

Strofa być winna taktem, nie wędzidłem.