Pamiętam dzień ,w którym pytałam siebie

Dokąd mam iść?

Pamiętam dzień, w którym znalazłam smutne miejsce

Zostałam tu przez chwilę w ciszy

W takiej ciszy, z którą chodzą wspomnienia nie zawsze chciane

Przecież tu nikt nie mieszka

Tylko ty duszo z krwi, łez i lodu

Ona potrzebuje miłości tak jak nikt

Długo milczała

Chciałam potrzymać ją za rękę

Jednak ona 

Odwróciła się

Zamknęła za sobą drzwi

Obojętność umiera w samotności

Schowam się przed tobą

Ciszo

Nie słuchałam jej 

I ucieknę gdzieś daleko

Niech dzieje się 

Będzie głośno

Świecie zagadaj mnie

I ucisz co tak krwawić chce 

To uczucie strachu

Nie będzie perfekcyjnie

Stalowy moment- zapadasz się

Będzie coraz trudniej i nie znajdziesz nic nowego 

Ratuj to co masz 

Czy coś masz?

I choć zamkniesz się na kłódkę i wypiszesz listę strat 

To i tak nie zatrzymasz tego co przemija

A cisza została

Przytuliła jak matka

Usłyszała to czego inni nie słyszą

Być może nie chcieli

Może nie rozumieją

Może to nie był dobry dzień

Cisza została po tobie iluzjo

Pewnie nie pierwszy i nie ostatni raz 

Odpłynę stąd