Niczym pola żyta, co z wiatrem dzielą kroki,

Jak płynna czekolada w białych plamach słońca,

Jakby ułożył Batelle, Rossetti zmalował —

Takie są twoje włosy.

Jak zieleń gnie się przed Zefirem i podnosi,

Jak bałwan bije o brzeg, następnie znów rusza,

Jak len łamię sobole runo, dalej puszcza,

Tak zarzucasz swe włosy.

Ach…! gdy jesteś z poranka po tym jak się moczysz…

To jak po płatku róży sunie kropla rosy,

Tak ciekną twoje loki.

Gdy je w kok kładziesz, Kypris rumieńcem się tłoczy.

Plus szczudła, nieba sięgasz, Hera się frasuje —

Takie są twoje włosy.