Po starannym umyciu rąk

oddzieram od blejtramu

niebo i wody,

drzewo i ptaka,

ekspresję i głębię.

Jak upilnować ducha unoszącego się gdzieś ponad wiatrakami?

Domy jak malowane (dajmy na to z Estaque).

Piętra przynajmniej dwa.

W garażu przynajmniej fiat lux.

Oto człowiek.

Fowiści widzieliby to inaczej.

Mniej surfingu na falach, więcej surowego mięsa.

W kulturze obrazkowej trzeba najpierw zaspokajać głód.

Symboliczne jest, co najwyżej sto lat -

samotność całkowicie uzewnętrzniona.

Miś Puchatek, a nie tao

Kubusia.

Jednak ja lubię Brak.

Ma w sobie nieskończony urok matematyki.

Dookoła, dookoła,

bo życie krótkie, sztuka długa.

Pociąganie za linki słów,

słuchanie echa marionetek.

Tak sobie pilnować

jednej i drugiej strony,

dajmy na to, mego mopsożelaznego piecyka.