Disneyu, żałujesz, żeś przerobił księgi zbójeckie?

Goethe, żałujesz, że Wertera dałeś nam jako wzór?

Spytał oskarżyciel. Dumni wyśpiewali na głos jeden,

Nie żałujemy. Pokazalim tylko część, lecz prawdy.

Zraził mnie żar, na oddziale oparzeń leżę.

W baśniach miłość i wszystko co złe jak czerń i biel,

lecz w bajkach brak kredytów, rachunków i znikł grzech. 

Powiem niczym kardynał do Guido, szczęście to nie cel.

Kto by mógł pomyśleć, że aż tak się zmienię?

Nie dla mnie noce przy filmach, nie wysiedze,

na dłuższą metę, wolę kreślić poezje.

Rzeknę ci już dziś, skarbie, pocałujesz klamkę,

bo w moim serduszku nie ma miejsca na drzazgę.

Powiedz, jak mam zaufać? Powiedz jak?