Nie mogę doczekać się wyprowadzki,

jak babka do pokoju nie będzie wpadać z partyzantki,

mama sprzątając nowego porządku świata nie stworzy,

siostra nie zajmie łazienki podczas szykowań do szkoły.

Gdy z gniazda wyfrunę, wolność poczuje,

na rachunki za muzykę głośną i długą wybulę,

bieliznę wyrzucę, będę hulał jak małpka po chatce,

zaznam spokoju, tracąc lęk, że w kuchni na kogoś trafię.

Gdy zauroczenie zniknie, za obiadami mamy,

niespodziankami babci łezkę uronię,

przez rodzeństwo popadnę w średniowieczną melancholię.

Zgaduje, że koniec końców ujrzysz szczęśliwą minę,

bliscy często będą wpadać w odwiedziny,

wspomnieniom rodzinnego domu postawie pomniki.