Zabrakło słów poczułam też chłód dla ciebie

uśmiech już zbladł stracona droga

trudno wytłumaczyć tą część siebie

która wierzy gdy umiera to przeświadczenie

zgoda na bezsilność na skraju przepaści

musi być źle jeśli jesteśmy tu razem

i dobrze może być coś większego niż to

co mamy a może już tego nie widzimy

umieramy uciekamy walczymy czy szukamy

nowej drogi już cicho spójrzmy w niebo 

proszę oddal swoją duszę niech przez chwilę

przestanie nękać podświadomość

 przecież  i tak nie zdoła tego przeczytać

do końca bo tam nie kończy się ciekawość

która chce przekroczyć granicę znajomych

 doznań zagubić się w nowym świecie

wybiła godzina święta godzina i nie chce odejść

jakby miała czas miliony wieczyste nie myśląc już

o niczym wsłuchując się tylko w twój oddech

prosząc boski głos o radę błoga cisza

poprowadzi dalej nie wiem naprawdę

nie wiem dlaczego za każdym razem gdy tracę

kontrolę czuję ten strach podchodzisz zbyt blisko

nienawidzę siebie nie mogę odejść dopóki

twoje spojrzenie przeszywa moje jestem

stracona za każdym razem gdy wracam do ciebie

za każdym razem gdy staram się biec daleko

 stąd lecz ciągle zostaję i wchodzę w miłość

to uczucie jest tak silne jakiego nigdy nie

skosztowałam stracona droga randka

na cmentarzu