Miałem sen, a sen zawsze ma znaczenie. Z czasem przypomina się w umyśle pisząc scenariusz. Pamiętaj, kiedy powieki opadają, słońce staje się czerwone. Jednak, gdybym zwrócił uwagę na szczegóły, dostrzegam, że nad purpurowym płaszczem bezkresu, w płomieniach wyobraźni, niebo brzmiało tak głośno, że błysk gromu, jasny jak biel popiołów, zrzucił grzech pierworodny na ludzkość. Tak więc, jak lawa spływa z nieboskłonu na krawędzi oka, łza opadająca z powiek oczyszcza w sumieniu zmysły ludzkości. Jestem człowiekiem, jakże donośnie brzmi wiatr, którego istnienie jest oczywiste, ponieważ ukochałem go w smaku pierwszego wejrzenia w tę zjawę istnienia. Ego, które jestem, mówi do was teraz, a we mnie, pragnienie wzmaga się ku objawieniu prawdy, w której prawda stała się słowem Boga.

Na stwórcę wieczności;

sen zawsze ma znaczenie....”