Byłaś jak zjawa, jak grzmot, błysk, iskra.

Byłaś od początku, jak ma dusza bliska.

Byłaś mym szlakiem, moim drogowskazem.

Byłaś moją prośbą, byłaś mym rozkazem.

Dałaś mi uczucia, prawdziwe, szczere, boże.

Dałaś mi chwilę, znane innym z książek

Dałaś mi namiętność, pozbawioną myślenia

Wydawało się miłość pozbawioną cierpienia.

Gdy zobaczysz kamyki rzucane do stawu.

Pomyśl, że ja nie zapomnę nigdy tego obrazu.

Zawsze głęboko w sercu, głęboko na dnie.

Taki kamyk wspomnień w mym sercu upadnie.

Nie rozpalisz ogniska wypalonym węglem;

Nie odbudujesz miłości, gdy zdradzie ulegniesz;

Nie ucieszysz serca, kierując się rozumem;

Czy dla miłości warto poniżyć swą dumę?