Widzę Cię we śnie, słyszę kiedy oddychasz dotykam brwią twoja twarz, która lśni jak szafir. Jestem kolorem kontrastem wybory twojego, jakże miło jest być przy tobie, kiedy wszystko jest takie inne. Jesteś za to ostatnią z pierwszych jesteś jedną stroną światów blaskiem wszechświata w którym żyje to co niedostrzegalne objawione tylko mi, oddane, kiedy byłem dzieckiem. Widziałem niedostrzegalne poprzez ludy ludzkości moich stron życia, gdzie żyłem jak chciałem. Widziałem matkę, której nie było przy mnie, jakżeż bolesne jest życie. Jednak wiedziałem pytając o nią ojca na fotografii, gdzie wiosna kolorem barwą twarzy kobiety krwi cierpienia śmierci w porodzie dziecia. Ona odeszła w boleści życia mego, bowiem zabrały ją anioły, aby strzec mnie tutaj i teraz. Jestem byłem sam teraz mam ciebie i ją moja ukochaną matkę ziemię i ducha Świętego, który jest twarzą mojej twarzy jej twarzy naszych twarz. Krew we mnie żywica zdrady , a dusza z Berlina mej matki...