Stan, pomyśl, może piszesz zbyt hermetycznie, a kiedy nałoży się to ze swobodnym strumieniem świadomości, wówczas nie każdy łyknie to na lajcie, dla niektórych będzie to metajęzyk i nowomowa.

Dla mnie osobiście jest ok.
Jak amerykańscy bitnicy - oni też bredzili niby od rzeczy, ale ich wiersze przetrwały i mają się dziś bardzo dobrze jako klasyka post modernizmu, czyli prawdziwe męskie pisanie.
A ja za tym zawsze jestem "za".

Ależ Stanlee
Nie płacz k..wa. przecież Cię kochamy, no masz lepsze i gorsze teksty, jak każdy, no niektóre lepiej przemilczeć, bo nijakie takie lub "nie wiem co powiedzieć", nie żeby zatkało ale czasem lepiej milczeć ;-}
A ile razy odwiedziłeś innych, mnie np.? Czy mam się pochlastać, z tego powodu? Nie, trwam tak 10 lat, w nadziei że jaśnie oświecony Pan Stanleee, raczy mnie odwiedzić i przywalić tak, że od razu, bez szemrania, zaliczę "Nobla", oczywiście do podziału między zaprzyjaźnioną brać.
A Tu - słowa, słowa... Te same i za dużo! Gubię się, przy ostatnim wersie nie wiem o czym czytałem. Wiem przecież, że operujesz obrazami ale tu jest chaos, w którym rdzeń, osnowa opowieści rozmywa się, czytelnik chce uciec, a ja lubię czytać i .. czuć, przez pory skóry, każde drgania. Tak więc, Panie Kucharz - czasem potrawa nie wyjdzie, przypali się lub nie doprawi ale koty za płoty i lecim dalej. To tylko mały schodek, dzięki któremu wzniesiesz się wyżej, a ja poczekam cierpliwie i jak poręcz, będę oparciem.
Pozdrawiam serdecznie - Zbyszek, wcale nie zawiedziony czytelnik
P.S.
A co do faktycznie "horyzontu"/granic kiczu... Tak, myślałem, że takowe istnieją - jakże byłem naiwny. Ta ciemnota, niedokształcona elita "celebrytów", przesuwa je poza naszą "galaktykę".