Jestem życiem, którego wyrazem jest istnienie,  

Mógłbym być wolnym człowiekiem, swobodnym w duchu odkupienia.  

Nie jestem jednak wolny w miłości, lecz w czasie życia  

W mgnieniu wzruszeń odkrywam prawdę istnienia.

Wiedziałem, że wszystko jest inne,  

Barwy, powietrze, słońce, przestworza – wszystko się zmienia.  

Życie moje jest trudne, wzorowane na inności,  

Bowiem przeklęte są dni, gdy wyznawałem piekła własnej duszy.

Kochałem, kocham i pragnąłem uwielbienia,  

Lecz nie jestem egoistą, nie wiem, może  

Byłbym bardziej swobodnym człowiekiem, gdybym nie szukał  

Czegoś, czego odnaleźć nie potrafię.

Szukam wytchnienia lub spełnienia,  

Wyrażenia wymiernego wobec własnego ego.  

Mówię, opowiadam, lecz nikt mnie nie słyszy,  

Nikt nie zauważa, że to, co dla mnie jest miłością,  

Jest również dla was wartością,  

Poszerzającą zmysłowość umysłu.