Opowieść o gościu, który chce brać się za kobietę, a nie jest zdolny do prawdziwej, odpowiedzialnej miłości, choć jest dorosłym mężczyzną, rozwiniętym fizycznie i pozornie psychicznie.
Tylko pozornie, bo nie chce on dorosnąć i wziąć na bary ciężary życia we dwójkę.
Unika tematu ślubu, dla niego to zawsze "kiedyś", aż w końcu zawsze pozostaje sam, bo ile kobieta może błagać o coś, do czego on jest organicznie niezdolny.
Piotruś Pan.
Jego rozwój emocjonalno-psychiczny zatrzymał się na poziomie chłopca i nic nie drgnie.

Dobrze to ująłeś, Stan, trafnie dobierając slajdy.
Te obrazy mówią same za siebie.
Gość zatrzymał się w drodze do dorosłości, i choćby nie wiadomo jak był kochany, wcześniej czy później zniszczy swój związek.

Dobrze ująłeś cały jego infantylizm.

Taki gość dla kobiety to nieszczęście - znałem kiedyś takiego koleżkę, co 8 lat zwodził kobietę, obiecywał złote góry, aż na koniec okazał się skurwysynem.

Well done