Witaj Franco po raz pierwszy
Masz natłok -byłem, będąc, byłem, była; "Ty" z dużej - to nie list; w ogóle po co duże litery; zaimki zwrotne - pomiń lub zastąp; inny zapis tekstu, może tak:

Chociaż w tłumie samotny
świetnie bawiłem się ludźmi
nadal wewnętrznie pusty
czasem szczęśliwy jednak
błądziłem w amoku bez światła

pierwsza gwiazdka mała iskra
ledwo widoczny dar niebios
stworzyła nieprometejski pożar
za opokę mając ciemność
uciekałem gubiąc się beztrosko

teraz już wiem gdzie jestem
stałem się źródłem światła
rozpalając wszystkich wokół
i ty zgubiłaś się w moich oczach
a ja odnalazłem w toni twoich

nie jestem jednak jednym lecz
pełen wewnętrznych płomieni
nadal się rozprzestrzeniam

To tylko przykład, nie koniecznie dobry, jak można bawić się pierwotnym tekstem, wprowadzając zmiany i przebudowując strukturę. Ważne, by cały czas się rozwijać, w nieustannym marszu naprzód.
Pozdrawiam Cię serdecznie - Zbyszek

Wiersz robi wrażenie poprzez szczery przekaz i czystą formę
Całość sprawia na mnie wrażenie kogoś, kto przeżył przemianę duchową.
Dziś jest kimś innym, odcina się od "wczoraj".
Jest kimś kto jest świadom swoich walorów i wad.
Podąża w stronę światła które rozprzestrzenia naokoło.
To wielkie.
To o czymś świadczy - zawsze można się podnieść z upadku.
Ale ile razy trzeba upadać, by w końcu podnieść się ten ostatni, najlepszy raz.

Podobało mi się, bo jest o czymś, a nie obok.