pachnące rumiankiem lato rozkłada wachlarze doznań
oblepia makowym rumieńcem bladoróżowe policzki
ospały świt waha się miękko zakotwiczony
w objęciach nocy
przyczajona u progu twoich kolan czekam
dzień w ciemności dojrzewa
nagłym blaskiem spada na czerwone płatki
lekko otwarte pąki uchylone piersi
ręce masz twarde nieznoszące oporu
pocałunki gwałtowne jak czerwcowa burza
miękniesz w uścisku moich dłoni
kruszysz się rozsypujesz
ziarenko po ziarenku przelewa się między palcami
czas mierzony częstotliwością westchnień
płonie horyzont
jaskółko wysokich lotów
sprowadź deszcz