czy wierzysz w nieznane życie
przydźwigane przez łzy
czy ufasz temu co jątrzy się
niby celnie zadana rana

nie wiem czy warto
kochać na próbę
skoro świat ten podły hipokryta
wciąż się kręci wokół własnej osi

kolejna gwiazda rodzi się
w niebywałych mękach
jeszcze jeden przypadek dogania
moje ciało
puste niby ostatnie słowo
na dobranoc

nie wiem gdzie szukać
preludium do dojrzałości
nie wiem gdzie wypatrywać
zbyt kosztownego nieba

rodzi się we mnie zdumienie
że Bóg zadedykował mi
osobną wiarę w to co ludzkie
lecz jednocześnie przepełnione
złością i zwątpieniem

muszę taszczyć wiatr
naniesiony na ten plan
naiwną dłonią
muszę szukać w sobie takiego czasu
który pozwoli mi śnić o wieczności
o istnieniu co zaczęło się
zbyt nieroztropnie