Podoba mi się, Jarku, nastrojowy i nostalgiczny nastrój Twojego utworu.
Wszystko jakby się śniło, jakby nie należało do realnego świata.
A może to właśnie senne marzenie?
Potrzeba miłości materializująca się w postaci wizji i projekcji?
Widzę to jak miłość nie z tego świata.
Ilekroć czytam takie wiersze wierzę, że istnieje cała rzesza ludzi, którzy są oderwani od rzeczywistości i żyją w świcie własnych marzeń, wierząc, że to się naprawdę dzieje.

Znałem kiedyś chłopaka, chorego psychicznie, który od rana do wieczora krążył po Warszawie w poszukiwaniu tej jedynej.
To trwa już wiele lat lecz ona wciąż nie może jej odnaleźć...

tak pisałem w podstawówce.
Mike17 cię w pewnym sensie deprawuje.
Miodzi ci tutaj ciągle.
Masz niektóre teksty fajne, ale większość to słabe teksty.
W czytaj się w swój tekst i pomyśl.
Czy to jest poezja, czy gadanina