powietrze wciąż pachnie
twoim ciałem
zmysły rozkosznie napięte
doszukują się istnienia
pośród obumarłych uderzeń serca

moja odepchnięta namiętności
czy powrócisz
gdy zdarzy mi się zasnąć
o zbyt późnym poranku
czy uśmierzysz
moje bolesne pragnienie

przyzwyczaisz mnie do kolei
tutejszych rozmów o niczym
rozkwita we mnie przestarzały ogień
skrzydła u ramion odmawiają
bliskości nieba

jesteś dostatecznie niedaleko
żeby podźwignąć pustkę
mojej tęsknoty
mojej nostalgii
dla jakiej mogłabym przyśnić
dowolny czas
dowolną ciszę

czarnoduszna nocy
znów warujesz w nogach
mojej pokory
jeszcze raz śnię cię na próbę
jeszcze raz tańczę do utraty rytmu
do kresu żyznych przyrzeczeń

chciałabym ubłagać twoje sny
o odrobinę skamieniałej przyszłości
chciałabym zasnąć tak
żeby nikogo nie obudzić