Nie radziłbym ci wcale, gdyby nie przekonanie
że jedynie przechowuję twoje myśli
i zobowiązany jestem je zwrócić w możliwie
oryginalnej formie. Oczywiście, będą obecne
 
ślady użytkowania, lecz nie miej pretensji.
Nie włączone w tryby umysłu, pewnie już dawno
byłyby do niczego - pusta forma rozpadająca się
kiedy tylko tkniesz ją językiem. Nie myśl
 
że czerpałem z nich jakiekolwiek zyski, nie śmiałbym
ich traktować  jak obce, a raczej bliskich
krewnych, z którymi związany jestem wspólnym
kodem, naczyniem, któremu powierzam usta
 
żeby przyniosło ulgę. Poziom z czasem spada
lecz ufam, że udomowione wyrównają rachunki
i fala przyboju sięgnie dalej niż zawsze.
Bądź spokojna, jestem po ich stronie
 
i nawet jeśli zechcesz obrócić je przeciwko mnie
staną się tylko bardziej oderwane jak kartka
którą teraz właśnie, staram ci się wsunąć pod drzwi.